көпір

зат. с п о р т. Күресушінің басы мен аяғын тіреп, белін жерге тигізбеу тәсілі. Денесінің кілемнен дік көтерілгенін сезді. Әрең дегенде «к ө п і р г е» тұрып үлгерді (Лен. жас, 11. 08. 1973, 4).